අවසන් රැය
මිනිසෙකුට ගැහැනියකට තමන්ගේම තනිකමේ බර උහුලාගෙන ජීවත් වීමට ඇති නොහැකියාව ගැන. මම මේ අලුයම් නොනිද්රාවේ සිතමි. ප්රකෘතිමත් මනස දහවල් කාලයේ සියල්ල ගල් කර හරින අපූර්වය ද නැත හොත් ඛේදයද නොදැන කෙසේ නමුත් හෙට දවස ක්ෂණිකව උදාවන ප්රාර්ථනය සිරුර පුරා දුවයි. නමුදු දිගු රැයකි. තමන්ගේම ආත්මීය බර උහුළාගෙන යාමට තනිව නොහැකි ලෙස ජීවිතය මැවූ දෙවියාට මම වෛර කරමි.
Comments
Post a Comment